Het lijkt wel alsof eind juni al mijn leven lang een soort transitiemoment is geweest. Het einde van een cyclus. Lange tijd was het de transitie tussen twee studiejaren, de transitie naar de “grote vakantie”, later de transitie tussen studeren en beginnen werken, vorig jaar een triestere transitie, het overlijden van mijn mama. En dit jaar ….?
Eigenlijk is het een goed jaar geleden beginnen kriebelen …. En als ik nu eens een nieuwe wending aan mijn loopbaan en aan mijn leven zou geven? Als ik voor mijn droom zou gaan? Als ik in het volgende hoofdstuk van mijn loopbaan nieuwe horizonten zou gaan verkennen?
“Een boek schrijven verandert je leven”, zegde Laurence Verwee, mijn boekencoach toen ik met haar in zee ging. Maar misschien was het wel de demotie op 12-12-12 die de transitie op gang bracht en alles in beweging zette: de introspectie, het reflecteren over wat ik wil en niet meer wil, het vinden van mijn mijn missie, de coachingopleiding , het boek schrijven, lezingen geven, een website opzetten en blogs schrijven, …. Ik besliste om het roer van mijn leven terug in handen te nemen. “Persoonlijk leiderschap” wordt dit ook genoemd. Jezelf doelen stellen en ervoor zorgen dat je ze uitvoert, in je kracht staan, je eigen pad bewandelen en niet dat van iemand anders.
In september vorig jaar liet ik mijn werkgever dan ook weten dat ik een andere richting zou uitgaan, dat ik geen plan A of B had binnen het bedrijf, maar alleen een plan C. Een plan dat ik in september 2017 zou uitvoeren. Als juni het einde van een cyclus is, dan is september altijd al synoniem geweest van positieve energie, blijheid, het ontdekken van iets nieuws. Dit jaar wordt september dus ook de maand van de hernieuwing. Een nieuwe start als zelfstandige …. Een uitdaging, een stap in het onbekende.
Sinds enkele maanden voel ik een nieuwe schwung in mijn leven door het combineren van “drie levens”, die congruent waren, complementair en mooi op elkaar afgestemd qua thematiek. En dat gaf me veel energie … Ik hield deze drie levens ook vol omdat ik wist dat er verandering in zou komen.
En toch zijn de maanden tussen mijn beslissing en de implementatie ervan niet altijd van een leien dakje gegaan. Twijfels, angst, reacties van de naaste omgeving, …. Nochtans weet ik diep vanbinnen dat dit de enige weg is … Want ik wil geen spijt hebben om dingen die ik niet gedaan of geprobeerd zou hebben. Zoals Coco Chanel het ooit zegde “Je ne regrette rien dans ma vie, à l’exception de ce que je n’ai pas fait”.
Vandaag start dus mijn laatste werkweek bij mijn huidige werkgever. Bijna 31 jaar lang heb ik er met plezier (laat ons eerlijk zijn, misschien ook niet élke dag met evenveel plezier) gewerkt. Ik heb er mogen samenwerken met leuke collega’s, vrienden gemaakt voor het leven. Ik heb er ook ontzettend veel geleerd en de laatste 5 jaar is dat leerproces alleen maar versneld; 5 jaren die me dichter hebben gebracht bij wie ik echt ben. En dat laat me toe om vandaag die stap te zetten.
En hoewel het supergoed aanvoelt, besef ik ook dat ik middenin een transitieperiode zit. Een transitie die gepaard gaat – na 31 jaar hechting met een groene en later oranje bank – met afscheid nemen en verlies. En dat doet ook een beetje pijn …
Vooraleer mijn nieuw leven op te pakken in september, heb ik dan ook beslist mij wat tijd te gunnen. Een soort afscheidsritueel. Juli en augustus worden twee “me & my family”-maanden, om gas terug te nemen, stil te staan, mezelf de kans te geven de transitie en het afscheid volop te beleven. En … de dingen te doen waar ik echt goesting in heb! (dus misschien werk ik ook wel af en toe een beetje … ;-)!)
En daarna, in september, dan stort ik me volledig op dat nieuwe leven. Een leven waarin ik ten volle wil focussen op het helpen en inspireren van mensen die op een keerpunt in hun leven of loopbaan staan en die een nieuwe weg willen inslaan. Via lezingen, workshops en coaching …
“Transitiecoach” … ja daar ga ik voor !
Il ne faut avoir aucun regret pour le passé, aucun remords pour le présent et une confiance inébranlable pour l’avenir (Jean Jaurès)