Over veerkracht …. eerbetoon aan mijn mama

In de nasleep van mijn stap terug in mijn loopbaan heb ik dikwijls gehoord hoe veerkrachtig ik met dit alles was omgegaan. Hoe sterk ik wel was geweest… Toen ik nadacht over mijn eigen veerkracht, besefte ik dat mijn jeugd me helemaal niet had voorbereid op de tegenslagen van het leven: ik was altijd een angstig en overbeschermd kind geweest.
Waar haalde ik mijn veerkracht dan? Ik vond het antwoord in het analyseren van mijn levenslijn, de moeilijke momenten, de stressmomenten, klein en groot: je wordt niet geboren met veerkracht, je bouwt ze op doorheen je hele leven, doorheen de moeilijke momenten en vooral door de manier waarop je ernaar kijkt.
De belangrijkste episode die mij veerkracht had gevraagd, was het plotse overlijden van mijn vader in 2010; een keerpunt in mijn leven. Als enig kind dacht ik toen: dit ga ik nooit kunnen verwerken. En toch heb ik toen een ongekende kracht in mezelf kunnen ontdekken. Ik zag dat dit geen traumatiserende ervaring hoefde te zijn.
En vandaag? Sinds enkele weken leefde ik in de gelukzalige roes die gepaard gaat met het verschijnen van mijn boek. Ik was zo gelukkig; ik beleefde een van mijn mooiste momenten; een kinderdroom die uitkwam. En toch was er ook een mineur: mijn mama was enkele dagen voor mijn boekvoorstelling in het hospitaal beland. Ze had dit alles niet van dichtbij kunnen meemaken. En dat stemde mij toch wel droevig. Maar ik bleef geloven in mijn mantra “alles komt goed”…
Dinsdag 29 juni gebeurde dan waar ik mijn hele leven bang voor was geweest: mijn mama overleed op 77-jarige leeftijd. En opnieuw was en is daar de vraag: hoe ga ik dit te boven komen? Ik weet niet wat de volgende weken gaan brengen; ik ben bang voor de uitvaart, bang dat ik de kracht niet ga vinden, bang voor de volgende dagen en weken, bang om geconfronteerd te worden met haar afwezigheid. Vandaag lijkt alles nog zo onwezenlijk, vanaf morgen en de dagen daarna is alles definitief. Ik ben droevig, moe en boos. En dat gun ik mij.
Maar ik weet nu al uit ervaring dat mijn veerkracht mij zal helpen. Ik kan nu al door het grote verdriet heen ook de mooie dingen zien: de warmte van familie en vrienden, de mooie herinneringen, een vorm van symbolisch loslaten op een keerpunt in mijn leven, het verder op eigen vleugels kunnen vliegen, een nieuwe kans tot groeien …
En als ik dat dan weer in perspectief breng met “een stap terugzetten in je loopbaan”, dan ben ik ervan overtuigd dat

• een professionele tegenslag nooit zo erg kan zijn dan je meest dierbaren verliezen,
• elke tegenslag in je leven ook mooie aspecten heeft voor zover je die aspecten kan en wil zien,
• de manier waarop je een tegenslag verwerkt vooral te maken heeft met de manier waarop jij die tegenslag interpreteert, hoe je naar de dingen kijkt.

Ben jij bang voor professionele tegenslagen zoals geherstructureerd worden, je job verliezen, een stap terug moeten zetten? Denk je dat je de kracht niet zal hebben om dit te “overleven”?
Teken dan je levenslijn uit; de mooie en moeilijke momenten; bekijk wat je allemaal hebt meegemaakt. Bekijk vooral de moeilijke momenten: hoe je daarmee bent omgegaan? waar heb je je veerkracht al kunnen aanwenden? hoe keek je naar de dingen? wat waren de mooie aspecten van deze tegenslagen?
Je bent sterker dan je denkt …. Ik zal daar morgen bij de uitvaart ook aan denken …

(uit mijn boek “Een stap terug? Ik denk er niet aan!” – Een zachte dag in 2016 – p. 245)
“Om 17u stop ik ermee en ga even langs bij mama. Ik maak één keer per week tijd voor haar, voor ons. We praten wat over koetjes en kalfjes. Een fijn moment samen. Ik wil ervan genieten zolang het kan. Haar laten zien dat ik van haar hou.”