De top bereiken of terugkeren op je stappen ….

Morgen vertrek ik voor de eerste keer sinds tien jaar opnieuw op vakantie in de bergen. Dat wil dus zeggen: tochten uitstippelen, toppen bereiken, stijgen en dan weer dalen, voldaan op het einde van de dag omdat de top, het doel werd bereikt …
Of ook weer niet, zoals die ene keer. Ik was met mijn ouders op vakantie in Oostenrijk, en we beslisten na lang twijfelen toch die zware – lees zware en lange – wandeltocht te maken naar een hogergelegen hut. Wij die altijd een picknick meenamen, vertrokken dit keer alleen met wat water in onze rugzak. Ons doel was immers die berghut waar we zouden eten, na een tocht van vier uur. Ons doel was daarboven. We wilden onze rugzak dus niet te zwaar maken. En we stegen en stegen, af en toe rustten we wat uit, onze blikken gericht naar de hut daarboven ….
Na een goede vier uur, kwamen we aan het laatste deel van de tocht: een smal, extrasteil pad net naast een afgrond. En we blokkeerden alle drie, want we durfden dat “enge” paadje niet op. We begrepen dat we de hut niet zouden halen, dat we niet zouden eten en dat we gewoon maar weer – een goede drie uur – naar beneden zouden wandelen …. Onvoldaan en gefrustreerd omdat we ons doel niet hadden bereikt.
Waarom dit verhaal? Omdat ik een parallel zie tussen die tocht naar de berghut en “carrière” maken: alleen maar het doel voor ogen houden, niet stilstaan bij al wat je op je weg kunt tegenkomen, je niet voeden van alle mooie dingen, van alle opportuniteiten, je zelfs niet afvragen of dit pad wel OK voor je is. Ik herinner me alvast niets meer van de weg naar die berghut, nochtans een van de mooiste wandelingen in het dorp.
Ik weet nu dat ik (de volgende dagen) niet de top wil bereiken, maar dat ik wil genieten van al het moois en van alle nieuwe ervaringen die ik op mijn weg tegenkom, een weg die ik zelf zal kiezen, in functie van wie ik ben, van wat ik kan, ….
Misschien moet ik die fameuze wandeling maar weer opnieuw doen, gewoon voor het plezier. En als ik beslis om halverwege terug te keren, dan zal ik tenminste volop genoten hebben van de weg.
En jij ga jij ook genieten van al het moois dat op je weg komt deze vakantie, helemaal in harmonie met jezelf? Ont-moeten? Loslaten?
Ik wens je alvast inspirerende vakantiedagen toe. En als je beslist “Een stap terug? Ik denk er niet aan!” mee te nemen, geniet er dan ook van. Benieuwd tot welke nieuwe inzichten jij komt!