Een nieuwe job = afscheid nemen
Hoe dikwijls ben jij in je loopbaan al aan een nieuwe job begonnen?
Binnen hetzelfde bedrijf, of bij een andere werkgever, of om te beginnen als zelfstandige?
Wat ik me afvraag is of je dan ook afscheid hebt genomen van je vorige job, je collega’s, je baas, je werkplek, … En hoe heb je dat hebt gedaan?
Waarom die vraag?
Wel omdat je pas iets nieuws kan beginnen als je ook degelijk afscheid hebt genomen van het vorige.
Afscheid nemen = rituelen
In heel wat levenssituaties wordt afscheid nemen “gevierd” met een ritueel.
Denk aan een dierbare die is overleden, een goede vriend of vriendin die trouwt, een dierbare die verhuist naar verre horizonten, een huisdier dat sterft, …
Bij elk van deze levenstransities bedenken we een formeel of informeel ritueel om het afscheid ‘samen te beleven’. En dat ritueel – dat we samen doen – laat ons toe naar een nieuw begin te gaan. Verbinding is ook hier een heel belangrijke component.
En op de werkvloer?
Ook op de werkvloer betekent elk afscheid een nieuw begin. Niet alleen voor diegene die vertrekt, maar ook voor diegenen die achterblijven.
Jammer genoeg zijn er voor deze professionele transitiemomenten weinig of geen rituelen voorzien. Er wordt zelfs over het algemeen weinig aandacht aan besteed. En daar zit een gemiste kans.
Als baas ontslaan we iemand en maken er ons snel van af (niet te lang blijven stilstaan, snel de deur uit, liefst niet te veel geconfronteerd worden met de emotie van diegene die we ontslaan, “back to business”!).
Als medewerker nemen we ontslag, veranderen we van job, maken we promotie of doen we een stap terug. En we blijven doorgaan, zonder tijd te nemen, zonder onszelf tijd te gunnen om het rouwproces te doorlopen. We springen snel naar het volgende, draaien snel de rug toe naar wat was. Op naar iets anders en beters.
Gemiste kansen
En zo missen we kansen om de tijd te nemen:
- om echt te rouwen,
- om samen met anderen duidelijkheid te brengen in de veranderde situatie,
- om met plezier leuke anekdotes op te rakelen en dankbaar te zijn voor wat is geweest,
- om nog een aantal dingen uit te spreken.
Call to action
Denk dus bij een volgende loopbaanstap niet te snel aan wat komt. Maar neem de tijd om te rouwen en bedenk een mooi ritueel!
Zodat we allen, vertrekkers en achterblijvers, sterker worden en met veerkracht en positiviteit kunnen kijken naar een nieuw begin.
PS – In mijn boek “Een stap terug? Ik denk er niet aan!” wijd ik een hoofdstuk aan dit fenoneem en hoe ik dit persoonlijk heb beleefd.
Wil je mijn boek bestellen? Dat kan bij Witsand Uitgevers of bij bol.com.
Warme groet,
Brigitte