Ik ruimde deze week thuis wat op en viel op een oud foto-album, wel ja, toch eentje van 53 jaar geleden …
Ik keek met belangstelling naar die foto van mij als baby, tussen mijn ouders. Ik zie de ietwat onzekere glimlach van mama en de nog onzekerdere lach van papa. Ik heb een warm gevoel bij deze foto. Het voelt goed, veilig met ons drietjes, een gezin, een warm nest.
En jij, weet je nog hoe je op de wereld kwam? Hoe je werd onthaald? In welk type gezin, als eerste kind, als tweede, …? Als je het niet meer weet, trek dan die la open, kijk in dat foto-album of vraag het aan je ouders, je broers, je zussen, …
Wist je dat elke interactie in ons leven start met “contact maken” en dat de kwaliteit van dat contact, de mate waarin we ons welkom voelen een impact heeft op het verdere verloop.
Voorbeelden van “contact maken” zijn:
- je geboorte
- je eerste dag op school
- je eerste keer bij de scouts
- je eerste job
- je nieuwe werkplek
- je eerste dag als trainer voor een groep
- je eerste kennismakingsgesprek met een nieuwe cliënt
- de ontmoeting van je partner
- …
Na het “contact maken” komt de fase van “het hechten en verbinden”. Ook daar kan het boeiend zijn om eens te checken hoe veilig die hechting was, of het nu om je privé leven gaat of je professionele context: was je bang om verlaten te worden, wie waren je secure bases (*), hoe beschikbaar waren ze …?
Na hechting komt een verdiepingsfase: je gaat “intimiteit delen”, of het nu tussen vrienden is, tussen collega’s of tussen geliefden. Er is vertrouwen en dus je durft je eigen authentieke en kwetsbare zelf zijn. Je durft ook hulp vragen, toegeven dat je het niet alleen kan.
Ik kan bergen verzetten
Ik kan grenzen verleggen
Ik kan de tijd laten stilstaan
Verliezen en doorgaan
(…) Maar ik kan het niet alleen
(Stef Bos, Ik kan het niet alleen)
En dan is het tijd om “afscheid te nemen”: een moment waarop wegen zich scheiden, een moment van verlies.
Afscheid nemen van:
- je schoolperiode
- dierbaren die overlijden
- je job, omdat je bent ontslagen of omdat je spontaan een andere job hebt gevonden
- het huis waar je al zo lang woonde
- vrienden die naar het buitenland vertrekken
- een huisdier dat sterft,
- …
Ga eens na hoeveel keer je in je leven je afscheid hebt genomen? Hoe gebeurde dat? Heb je er aandacht aan gegeven? Voldoende aandacht? Heb je een specifiek ritueel gedaan om die transitie vorm te geven?
En de volgende fase: “rouwen”. Heb je de tijd genomen om op je eigen ritme te rouwen? Of ben je eerder doorgegaan? Heb je je gevoelens kunnen uiten of heb je ze eerder onderdrukt
- Zoals die coachee die plots besefte dat ze bij het overlijden van haar vader niet (lang genoeg) had gerouwd, omdat ze het verdriet van haar moeder had gedragen en daardoor haar eigen verdriet geen plaats had gegeven
- of die andere die na zijn ontslag heel snel een nieuwe job wilde en zichzelf geen tijd gunde om een plaats te geven aan het rouwproces waar hij door ging. “Ik een rouwproces? … Neen hoor!”)
De laatste fase van elke transitie is “betekenis geven”. Het is pas als we een betekenis hebben kunnen geven aan ons verlies, een scheiding, een ontslag, een overlijden dat we ons opnieuw kunnen hechten en de cirkel (*) opnieuw beginnen.
Veel mensen snijden echter de cirkel af en nemen geen tijd om afscheid te nemen, te rouwen en betekenis te geven. En dat zorgt soms voor problemen later. Daar kom ik op terug in een volgende blog.
Wat is nu de link tussen de transitiecirkel en coachen?
Tijdens een coaching traject bekijk ik soms samen met de coachee zijn/haar levenslijn; we kijken waar hoe werd omgegaan met die thema’s in het verleden – niet om het verleden uit te spitten, coaching is immers geen therapie, wel om om patronen te ontdekken.
- Zoals die coachee die geen risico durfde nemen, omdat zij in haar jeugd geen veilig nest heeft gehad.
- of die andere die moeite had om zich te integreren in zijn nieuwe werkplek en waar we samen ontdekten dat hij als kind op school werd gepest.
Loop jij ook tegen een van deze thema’s aan?
Beleef jij een moeilijk transitiemoment?
Wil je verandering brengen in bepaalde professionele situaties?
Dan ben je bij Bounce Back Coaching op het goede adres.
(*) een secure base is een persoon, een plek, een affirmatie, een doel, een mentor, … die je een veilig gevoel geeft, die je inspireert, houvast geeft, je motiveert, je energie geeft, je aanzet om uitdagingen aan te gaan.
(**) ik baseer me voor dit artikel op de theorieën van John Bowlby, George Kohlrieser en op het werk van Jakob Van Wielink, Leo Wilhelm en Denise Van Geelen-Merks (Professioneel begeleiden bij verlies)