Een jaar geleden, eind juni 2017, trok ik de deur van ING achter me toe.
Een “scheiding” na 31 jaar …
Op mijn initiatief want ik wou iets anders beleven.
Toen ik de deur dichttrok, of eerder toen ik de parkeergarage buitenreed die beruchte donderdagavond, overviel mij een gevoel van sereniteit. Ik voelde dat dit de juiste keuze was; ik voelde spijt noch verdriet om wat ik achterliet.
Dit was het moment waarop ik al zo lang wachtte.
En daarna …?
Na drie maanden afkicken (wat best wel nodig was na 31 jaar bedrijfsleven) en genieten van een mooie zomer, begon ik in september/oktober contacten te leggen, contracten af te sluiten in onderaanneming. De opdrachten begonnen met mondjesmaat binnen te komen. Genoeg? Zoveel als ik gehoopt had? Neen, zeker niet.
In de maanden daarop overviel me wel eens de gedachte “hemel, wat heb ik gedaan!”, een gouden kooi opgeven, een vast loon dat elke maand op mijn rekening stond …. Kiezen voor onzekerheid … nooit weten hoe je maand er zal uitzien.
Maar tegelijkertijd voelde ik ook dat ik nooit meer terug zou willen naar de situatie van daarvoor.
Want:
- ik doe elke dag “mijn” ding, wanneer ik het wil
- ik geniet ervan als cliënten buitenstappen met nieuwe inzichten
- ik maak deel uit van verschillende professionele netwerken (een outplacement bureau, een team van loopbaancoaches, een coaching school, …) wat me tegelijk een gevoel van “onafhankelijkheid” bezorgt maar ook van “behoren toe”
- ik werk samen met mensen die dezelfde waarden hebben dan ik
- ik zie duidelijke de “purpose” bij alles wat ik doe
- enz
Ja, ik voel me vandaag gelukkiger dan ooit!
Wat heeft deze ervaring me geleerd?
- Als je voelt dat je niet meer gelukkig bent in je job, als burn-out of bore-out op de loer liggen, neem dan zelf het stuur in handen
- Een bestaande comfortabele situatie opgeven brengt uiteraard ongerustheid en zelfs angst mee; maak die angst concreet, deel hem op in zo klein mogelijke blokjes; ga kijken wat er achter die angsten zit, wat je behoeften zijn; zo kan je je angsten omvormen tot een concreet actieplan.
- Wees geduldig: starten als zelfstandige loopt niet van een leien dakje; het vraagt investeringen en tijd, geef niet op!
- Het geluk en evenwicht dat ik vandaag heb gevonden wegen niet op tegen een vast loon
En jij, twijfel je nog aan het zetten van die stap?
Misschien ben je wel gebaat bij (loopbaan)coaching?
Als je een neutraal klankbord en een challenger nodig hebt, neem dan contact met me op!
En vergeet niet …
2 reacties op “Een terugblik op 1 jaar als zelfstandige”
Leuk dat alles zo goed in de plooi is gevallen voor jou! Het ontbreekt veel mensen aan lef om deze stap te zetten. Ik wou dat mijn ventje het ook kon. Maar de onzekerheid van een inkomen voor een gezin met kinderen weegt wel zwaar natuurlijk.
Bedankt voor je reactie Stephanie! Ik begrijp dat het niet altijd makkelijk is om die stap te durven zetten. Angsten en belemmerende overtuigingen zitten vaak in de weg. En uiteraard is de situatie van elkeen verschillend. Als ik kan helpen (via coaching of zo ;-)! laat maar weten!