Is de vakantie voor jou ook gedaan?
Voor de meesten onder ons is dat het geval …
Voor mij zijn het voorgerechtje (Wanne in de Belgische Ardennen) en het hoofdgerecht (2 weken Oetztal) alvast voorbij. Ik heb nog wel recht op een dessertje in de Vogezen, het weekend van mijn verjaardag, waar we mee doen aan het Climbing for Life event.
Onze Tiroolse vakantie was weer om van te smullen – als ik mijn Apple “health app” mag geloven hebben we in totaal
- 150 kilometers gestapt
- 190.000 stappen gedaan
- 555 verdiepingen op- en afgegaan
Maar buiten deze cijfers zijn het vooral beelden, geluiden en emoties die ik wil meenemen:
- Het geluid van de koeienbellen die ons ’s morgens wekten (en ook af en toe ’s nachts) op weg naar hun malse weiden
- De schichtige ree die we blijkbaar hebben wakker maakten tijdens een wandeling en die ons vanop een afstand onbeweeglijk gadesloeg
- De ontelbare marmotten met hun herkenbare scherpe, fluitende alarmroep
- De tientallen vallende sterren die we konden zien in een met sterren gevulde hemel (en waarvoor we dus twee keer zijn opgestaan in het midden van de nacht …)
- De Haflingers die in volle vrijheid leven
- De stilte en de puurheid van de natuur op 3000 meter
- Het zicht op de machtige gletsjers
- De prachtige onweders en bliksemschichten
- Het kleurrijke en warme Merano
- Klaterende bergbeken
- Het zwoegen op hellingen van soms meer dan 15%
- De hoogtezon op mijn huid
- De glimlach van de almbewoners
- Kleuren alom: het blauw van de hemel, het groen van de “zirben” (sparren), de wit en rood wapperende vlaggen die ons welkom heetten aan elke “alm”
- Het gevoel van geluk dat me zo dikwijls overspoelde …
TIP: Heb jij voor jezelf al eens opgelijst wat je meeneemt van je vakantie? Je kan dat lijstje achteraf nog eens nalezen en de foto’s ook nog eens bekijken, dan ben je gegarandeerd terug in dat vakantiegevoel.
En toch heb ik ook een aantal dingen geleerd uit deze vakantie:
- Leren luisteren naar mijn lichaam …
Ik voelde al een tijdje dat ik meer en meer last had van mijn Achillespezen, ik die de laatste maanden mijn passie voor “stappen” weer met (teveel?) enthousiasme had opgenomen, met als doelstelling dit jaar weer 20-km tochten te kunnen maken. Net voor de vakantie ging ik uit ongerustheid toch even naar de dokter en liet een echo doen. Op de eerste dag van de vakantie kreeg ik de diagnose van “chronische tendinitis” aan beide Achillespezen ….” en dat aan de start van een wandelvakantie… Dat was dus een hele serieuze streep door mijn – door onze – rekening. Wat doe je in de bergen als je niet of moeilijk kan stappen? Ik was dus genoodzaakt te leren omgaan met deze “beperking” en de pijn te “managen”. Dat wilde dus zeggen dat we ook rustige wandelingen hebben ingelast, dat we meer rustmomenten inlasten tijdens de tochten (alhoewel …) en om de twee dagen een “echte” rustdag, dat we die hele lange wandeling die we elk jaar doen niet hebben gedaan en dat ik aangepaste wandelschoenen heb aangedaan, geen zware stevige wandelbottines, maar lichte runningschoenen.
- Leren afkicken van social media & van digital devices:
Beslissen om de Facebookpagina van Bounce Back Coaching twee weken te laten rusten, was een lastige beslissing; “men” had mij immers gezegd dat je elke dag “moest” posten; dat je zichtbaar moest blijven op de social media. Dat had willen zeggen dat ik vóór de vakantie een 15-tal posts had “moeten” voorbereiden om de gap te dichten. Ik besliste om dat niet te doen. En om mijn motto te volgen “door je te ont-doen van al je moeten, ontmoet je jezelf”.
Mijn laptop had ik wel mee (ik wilde nog een aantal dossiers afwerken en je weet maar nooit …). Maar ook daar heb ik de eerste 3 dagen een uurtje gewerkt en dan gedaan!
Het moeilijkste was de GSM. Ik betrapte me erop dat ik vóór de vakantie maar ook de eerste dagen van de vakantie constant mijn berichten las (opnieuw: je weet maar nooit), door de social media scrolde, … En dat ik dus niet volledig kon afstand nemen. Ik heb dan op een moment beslist dat ik maar drie keer per dag mijn GSM bij de hand zou nemen (na het ontbijt, voor de lunch en ’s avonds voor het avondeten). En dat is me ook – op enkele uitzonderingen na – gelukt.
- Leren nietsdoen
De tendinitis aan de Achillespezen heeft me ook genoodzaakt om af en toe niets te doen: een moeilijke voor een bezige bij als ik; want niets doen betekent voor mij toch nog altijd iets doen. Stilzitten is echt niets voor mij. Herken je dat? Ik heb bijvoorbeeld altijd een boek in mijn handtas en daar dus in mijn rugzak. Want als we even rusten dan kan ik misschien wat lezen … Wel, ik heb dus 14 dagen een boek meegesleept in mijn rugzak en er toch niet in gelezen tijdens de dag. In plaats daarvan gewoon naar al het moois gekeken dat me omringde: de koeien, de bergen, mijn partner ;-!), …
En wat ga ik nu doen met al wat ik geleerd heb?
Ja, de start van dit nieuwe “school”jaar is heavy. Zeker als ik het vergelijk met vorig jaar waar ik op dit moment hééééél erg zachtjes in het leven van een zelfstandige rolde. Er komen opdrachten op me af, proposals schrijven, lesgeven, zelf opleidingen volgen, mijn voornemen om mijn business op een hoger niveau tillen … Goed gevulde weken en maanden komen op me af.
Als er één voornemen is waaraan ik vanaf nu werk, dan is het meer focus op waar ik mee bezig ben en dus minder afleiding! En dat lukt me nu al enkele dagen …
Enkele principes die ik toepas:
- ik plan in mijn agenda upfront momenten van me-time & quality-time en daar bouw ik de rest rond
- ik heb alle notificaties op mijn GSM en laptop weggelaten (ik zie dus niet wanneer er een mail is binnengekomen of een message of een bericht op social media)
- op mijn laptop, doe ik alle programma’s toe waar ik niet mee bezig ben op dat moment
- ik lees mijn mails slechts drie keer per dag
- ik gebruik een timeboxing techniek (ik noteer in mijn agenda de dossiers waar ik ga op werken en geef me een bepaalde tijd voor elk dossier) en ik gebruik voor zwaardere dossiers de pomodoro techniek (ik zet mijn timer op 25 minuten en dan onderbreek ik mijn werk even met een korte pauze, ik beweeg wat om daarna weer gefocust verder te doen)
- ik bekijk mijn GSM nooit meer vóór het ontbijt en nooit meer na het avondeten.
Een aantal van deze principes zijn basis time-management (of eerder aandachtsmanagement principes) die ik al jaren ken en ook aan anderen aanraad (ja ja, … de beste stuurlui staan aan wal!).
Ik heb er ook een aantal uit het boek van Wim Rombaut gehaald (“Focus via PACE”) en een aantal uit “The four hours week” van Tim Ferriss.
In een volgende blog kom ik zeker terug op deze boeken.
Wat mij betreft een serene en gefocuste start van het jaar!
Ik lees graag welke jouw voornemens zijn voor de volgende maanden!
En geniet ondertussen maar mee van al dat moois in Tirol …