Een stap terugzetten: taboe of cadeau?

Het begint vaak met “je moet de eerste van de klas zijn”, “en liefst 6 jaar na elkaar in de lagere school, want dan krijg je een speciale prijs”, om niet te spreken van “de grootste onderscheiding halen op de unief”. Later wordt het “je moet carrière maken”, “je moet voor je veertigste directielid worden” …. Herken je de stemmetjes van je ouders? en later die van de bedrijfswereld? Stemmetjes die in een prestatiegedreven wereld al snel de jouwe worden. Jouw eigen denk- en referentiekader.
En dan komt er op een dag de mededeling dat je – in het kader van een herstructurering  – “een stap terug moet zetten”. En daar komen opnieuw de stemmetjes: als ik een stap moet terugzetten

• wil dat zeggen dat ik niet goed genoeg ben,
• ga ik uitgesloten worden uit bepaalde netwerken,
• ga ik nooit meer een leuke job vinden,
• ga ik financiële problemen krijgen,
• gaan ze me een “loser” vinden, …

En daarom, omwille van al die stemmetjes, is een stap terugzetten nog altijd een taboe-onderwerp.
En als we het eens andersom zouden bekijken? Als we een stap terugzetten zouden bekijken als een geschenk. Een stap die je toelaat om:

• dichter bij jezelf te komen,
• tijd te maken voor introspectie,
• nieuwe passies te ontdekken of vergeten passies te herontdekken,
• in harmonie te leven met je innerlijk kompas,
• een betere balans te vinden,
• beter in je kracht te staan,
• te ont-moeten.

In mijn boek “Een stap terug? Ik denk er niet aan!” vertel ik

• hoe deze ongewone loopbaanwending mijn leven heeft veranderd.
• hoe je als medewerker alle hendels in handen hebt om van deze loopbaanstap een positief verhaal te maken
• waarom een stap terugzetten in je loopbaan niet perse frustrerend hoeft te zijn.

 
Mijn boek “Een stap terug? Ik denk er niet aan!” verschijnt op 24 mei 2016.
Verkrijgbaar in de (internet) boekhandel of via www.witsand.be
ISBN 978 94 9201 140 4
22,50 euro